به بهانه شصتمین سالگرد درگذشت صابر همدانی

تحصیلات ابتدایی را در همان جا به پایان رسانید و در سن ۱۷ سالگی شروع به شعر گفتن کرد. در سال ۱۳۰۳ ه.ش برای اولین بار به تهران آمد و پس از دو ماه توقف به زیارت حضرت ثامن الائمه علیه السلام مشرف شد و در این سفرِ یک ماه و نیمه، در اکثر محافل ادبی مشهد حضور یافت. پس از آن به تهران بازگشت و در وزارت جنگ مشغول به کار شد. او که در انجمن های ادبی «ایران»، «حکیم نظامی» و «فرهنگ» عضویت داشت، در شعر از سبک هندی پیروی می کرد. وی اهل شب زنده داری بود و اغلب اشعار خود را در شب ها می سرود و تا آخر عمر، مجرد زیست. از طبع سرشار و مضمون یاب او، «دیوان صابر همدانی» به یادگار مانده که به کوشش و مقدمه «کیوان سمیعی» منتشر شده است. وی در روز عید فطر سال ۱۳۷۵ ه.ق (۲۲ اردیبهشت ۱۳۳۵ ه.ش) دار فانی را به سوی دیار باقی ترک گفت، در امام زاده عبدالله (ع) چهره بر خاک شهر ری نهاد. امید که سنگ قبر خوش خط فرسوده اش به سنگ مزاری ارزنده تر تبدیل شود. اینک از درگذشت او ۶۰ سال تمام می گذرد و همین بهانه خوبی است تا نوشته ای فراهم آید که علاوه بر گرامی داشت یاد این شیرین سخن عرصه شعر و ادب شیعی، دو غزل عاشورایی ا ... انجمن...