به یاد استاد ادیب برومند

استاد عبدالعلی ادیب برومند از شاعران و ادیبان نامدار ایران معاصر هم روز 23 اسفند 95 ما را تنها گذاشت و رفت. من او را پنجاه سال، بلکه بیشتر از نزدیک می شناختم. اول بار وی را در سال 1343 که اولین کتابم در دوره دانش آموزی ام چاپ شد، در «انجمن ادبی ایران» به ریاست استاد محمدعلی ناصح دیده بودم و به عنوان شاعر در انجمن ادبی ایران و «انجمن ادبی کمال» که در تهران پارس در منزل کمال زین الدین تشکیل می شد، می دیدم و می شناختم. در 1347 ایشان به عنوان وکیل دادگستری به یکی از شعب دادگاه های بخش تهران در خیابان فرصت آن روز منشعب از خیابان انقلاب امروز مراجعه کرد و من به رسم آن زمان در مقام دانشجوی تمام وقت حقوق قضایی دانشگاه تهران، به تصادف در آن شعبه به کارآموزی قضایی مشغول بودم. از سر علاقه مندی به شعر و ادب، سفارش ایشان را به مدیر دفتر آن شعبه از دادگاه بخش کردم که احترام ایشان را نگه دارد. از آن تاریخ که نیمه دوم دهه 50 است، تا زمان کوچ ابدی او به جهان مینوی در اسفند 1395، درست نیم قرن از آشنایی من با این استاد می گذرد. آخرین بار ایشان را در روز جمعه بیستم اسفند 1395 یعنی درست پنج روز قبل ... انجمن...